Ok IV w. p.n.e. powstała tu niewielka osada fenicka. Kiedy posiadaczem tych terenów stał się Herod w roku 22 p.n.e rozpoczął budowę nowego portu i potężnego miasta, które nazwał ku czci Cezara Augusta. Po śmierci Heroda Cezarea stała się stolicą rzymskiej prowincji Judei, którą w latach 26 - 36 n.e. rządził Poncjusz Piłat. Po upadku imperium rzymskiego trafiła w ręce arabskie. W czasach wypraw krzyżowych wielokrotnie stawała się własnością krzyżowców na przemian z arabami.
Mur obronny miasta Krzyżowców z XIII w. 
O czasach świetności świadczy zachowany akwedukt rzymski (z czasów Heroda) przerabiany za czasów Hadriana i później w czasach bizantyjskich, dostarczający do miasta z gór świeżą i chłodną wodę (mimo wielu kilometrów od źródła) .
Po przegranej krzyżowców w 1291 r. miasto zaczęło pogrążać się w piachu. Dopiero w 1878 r. Turcy osiedlili tu grupę uchodźców z Bośni, a obecny stan zawdzięczamy odkryciom z 1951 r., które przyczyniły się do prac archeologicznych.